ไปเที่ยวเวียงจันทน์

วันเสาร์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2553

เป็นกำลังใจ..ให้ตัวเอง..

ฉันก้อเป็นคนแบบนี้
ยอมรับว่าไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา
ชีวิตก้อผ่านอะไรร้าย ๆ มา
จนรู้ซึ้งถึงคำว่า...ชีวิตคน

ทำตัว เปรี้ยว หวาน มัน เผ็ด
ครบทุกรสที่ว่าเด็ด จนเกือบจะสับสน
ก้อไม่ใช่ว่าชีวิตจะต้องเจอแต่อารมณ์ที่ทุกทน
เชื่อมั๊ยว่า ดี-ร้ายมันปะปนกันเข้ามา

เป็นกำลังใจให้ตัวเองเสมอ
ถึงแม้ว่าไม่ได้เก่ง ดี เลิศเลอ อะไรนักหนา
ที่อยู่มาได้ จนวันนี้ ผ่านวันที่ร้าย ๆ มา
เพราะบอกตัวเองเสมอว่า "ต้องมีสักวัน-ต้องมีสักคน"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น